ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

23.9.11

1992

στους Π του κόσμου
-γλυκές υπάρξεις-

Άνοιξε το ραδιόφωνο,εκείνο το παλιό καφετί του πατέρα του.Εκείνος ήταν νεκρός πια.Τον ρούφηξαν τα τσιγάρα.Τον κάναν μια χαψιά και έμειναν τα μάτια του αντικριστά να εύχονται -Καλή συνέχεια σε όλους.
Πράσινες,χοντρές εγκυκλοπαίδειες,ανακατεμένες με κλασσικά μυθιστορήματα και αταίριαστη ποίηση,ήταν καταχωνιασμένα στα ράφια.
Είχε χρόνια να μυρίσει το χαρτί,να διαβάσει σειρές σκόρπιων λέξεων.

Ακουγόταν το κλάμα της,το γρήγορο λαχάνιασμα της από την κούνια.
Άνοιξε την πόρτα και ξεπρόβαλε το παρελθόν του,στο μικρό δωμάτιο με τα μεγάλα παράθυρα.

Ναι εκείνος ίσως είχε φύγει,ίσως με τα χέρια του τρυπημένα.Τις φλέβες ενωμένες με σωλήνες ,με πρόσωπο χλωμό και με φωνή ραγισμένη,με καπνούς στα τοιχώματά της,του είχε προσφέρει ένα κουτί και μικρές κοφτές προτάσεις,
-Να είσαι ευτυχισμένος.
δυο δαχτυλίδια που όρθια καθρέφτιζαν την αμηχανία τους.
Η σιωπή είχε πάρει τη μορφή ανείπωτων συναισθημάτων.
Οι σκάλες είχαν σταθεί εμπόδια.Η φυγή είχε ξεριζωθεί από το μυαλό του.Το υγρό διαπερνούσε τις αρτηρίες.
Τον είδε να σωπαίνει.Γνώριζε τις σκέψεις του.Τις στερνές.Τον φόβο.΄
Ήθελε να του πιάσει τα δάχτυλα.Να τον σφίξει.Να του προσφέρει δυο ,τρία χρόνια ακόμα.Λίγη χαρά,κλάμα μωρού,σαλάκια και εκδρομές σε ξενοδοχεία με θέα την θάλασσα.Ίσως ήθελα να ψιθυρίσει και ένα -Σε αγαπώ.Μείνε....
Αντί γι αυτό βρήκε τον εαυτό του να σπρώχνει την καρέκλα του,να τον βαστάει από τα μπράτσα, βοηθώντας τον να φτάσει στο κρεβάτι.
Είχε κρύο ζέστη δεν θυμόταν.Ιδρώτας μονάχα και ένα γρήγορο ξεψύχισμα,που δεν άφησε χώρο και χρόνο για αποχαιρετισμούς.

Τώρα,ύστερα από χρόνια,με μια κορούλα να τον κρατάει ξάγρυπνο τις νύχτες,αναπολούσε τις στερνές στιγμές τους..

΄Ηταν εκείνος,τότε που τον έσωσε.Τώρα ίσως αυτή σώσει αυτόν.

3 σχόλια:

  1. Όμορφο, νοσταλγικό, αληθινό και με μια ιδιαίτερη γραφή.
    Τη δική σου γραφή που πιστεύω πως ξεχωρίζει και έχεις αποκτήσει τον δικό τρόπο και ύφος, πάντα ποιητικό για οτιδήποτε κι αν γράψεις.
    Μπράβο!
    Τι άλλο να πω.
    Πρέπει να εκδώσεις κάτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρες!
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..και που συχνά σταματάς και ρίχνεις ματιές στα κείμενα μου.
    :)
    όσον αφορά την έκδοση,η αλήθεια είναι οτι δεν έχω κάτσει ποτέ να σκεφτώ σοβαρά κάτι τέτοιο.
    Στο μέλλον ίσως αλλάξουν τα πράγματα μέσα μου και κινηθώ προς μια έκδοση..

    προς το παρόν όμως,μου αρκεί που έχω αυτό το μπλογκ,που ακολουθώ άλλα ενδιαφέροντα μπλογκς που γενικά αλληλοδιαβαζόμαστε όλοι εδώ μέσα :) χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή