Καθώς γνέφεις με τις άκρες των δαχτύλων σου,

πούπουλα ξεμακραίνουν,

χαμηλώνουν οι αποστάσεις,

τρεμοπαίζουν οι νύχτες.

Προσφέρεις χαρτιά με υπογραφές.

Τραβάς πλάνα από ανθρώπους,

πίσω από κατεβασμένα στόρια,

κάτι πρωινά με αέρα.

Τα τραγούδια μαζεμένα,

καταχωνιασμένα στα ντουλάπια

και οι τίτλοι βιβλίων,

δείχνουν τα δόντια τους,

σε νεαρούς φαλλούς.

Ζήτησε ένα γυναικείο στήθος,

να τον κάνει κομμάτια.

Σαν έρωτας,

να διαπεράσει τις θηλιές,

να χυθεί στα πνευμόνια του.

Ασυμφωνία τριγύρω.

Διάβαζε τους γονατισμένους του Πλασκοβίτη,

όταν δυο μικρές μελαχρινές

με σημάδια στο μέτωπο,

τον ξάπλωσαν με θέα το ρολόι του τοίχου.

Σε κάθε χτύπο

όλο και χαμήλωνε ,

δεν βαστούσαν οι αντοχές του...

Αίφνης τίναξε το κεφάλι ψηλά

- ένας νευρικός σπασμός στο σβέρκο-

ένα αυτόματο τίναγμα,

σαν να βρισκόταν πάλι στο κεφάλι του η παλάμη της.

Σύρθηκε δυο , τρία βήματα.

Πλάγιασε το αριστερό γυμνό του μέρος.

Την ένιωθε τώρα να του στάζει στα μάτια.

Μια παράξενα ηδονική τύψη σηκωνόταν ξαφνικά μέσα του....

Κάπου εκεί έξω,ίσως και να ξημέρωνε.