ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

31.5.10

εσύ γυρίζεις.


Δεν είναι όλα τόσο δύσκολα.Εσύ τα κάνεις έτσι.Έψαξα στην ντουλάπα που κρυβόσουνα μικρός. Σε φαντάστηκα με τα μαύρα σγούρα μαλλιά σου και τα κόκκινα μάγουλα να κρατάς την ανάσα σου.Πώς έμοιαζε η φωνή σου τότε;Βρήκα και το παλιό σου μικρό ποδήλατο.Στο υπόγειο।Με ξεφουσκωμένα λάστιχα,γδαρμένη σέλα και σκονισμένα αυτοκόλλητα.Σε φαντάστηκα να πέφτεις και να κλαίς.Είσαι ωραίος οταν κλαις.Όταν σταγόνες ρέουν στα μαγούλα σου.Και τα ματια σου γυαλίζουν. Σε βλέπω να γυρίζεις.Όλο γυρίζεις.Και πρέπει να γυρίσω και εγώ.Να προλαβαίνω το βλέμμα σου. Καθώς επιταχύνεις το βήμα σου,τα πόδια σου μοιάζουν σαν να μην ακουμπάνε στο χώμα.Είναι ξένα.Ο δικός σου χορός.Προσαρμόζει τα βήματα με τα μάτια σου.Το βλέμμα σου με τα σύννεφα.Είναι όλος δικός σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου