Ξέρεις όταν φεύγεις μακρυά και τρέχεις στουσ δρόμους,σε βλέπω απο το μικρό μπαλκόνι.Κρατάς σκουριασμένα σίδερα και χάλκινες ρόδες.Βλέπω τα κόκκινα μαλλιά της να καλύπτουν το προσώπο σου.Και εσυ τα μυριζεις.Πιέζεις το κρανίο της με τα δυο σου χέρια για να μην ξεκολλήσει από το προσωπό σου.Για να συνεχίσεις να μυρίζεις.Μα εγώ συνεχίζω να μην διακρίνω τα χαρακτηριστίκα σου.Ακούω μόνο την ανάσα σου,να έρχεται όλο και από πιο βαθιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου