ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

7.5.11

οι κορυφογραμμές του ιούρα


Έτσι όπως άλλαζαν οι αριθμοί
σε δευτερόλεπτα
φοβόταν να ακούσει τις αλήθειες του.
Καράβια τους αναζητούσαν
και οι θάλασσες ποθούσαν τους εραστές τους.
19 ήχοι,
ερωτικοί,
ξεψυχισμένοι,
σωριασμένοι στα κεφάλια ανθρώπων με κήπους.
Ένα μοιρολόι
υπήρξε το ατελείωτο νανούρισμα της.
Καθώς έκλεινε τα μάτια
μονάχα αυτόν αντίκριζε,
ψηλά στο βουνό
με μαλλιά παρθένα
να ουρλιάζει στην αιώνια νύχτα.
Τόσο μακρυά
παρέα με τις ελεύθερες πτώσεις πουλιών,
τους ζέσταιναν τα χιόνια.
Αναβόσβηναν οι λέξεις
και τα νούμερα αντίστροφα τους παρέσυραν..
Μα τι έμεινε άραγε να θυμόμαστε από δαύτους;
Μια υπόγεια διψασμένη ζήλια
ή ίσως
έναν αλλόκοτα μοναχικό οργασμό ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου