διατηρώντας τα πράγματα μισά

Της απουσίας σου έχω το σχήμα,
και εσύ τρέμεις στη μέση του καλοκαιριού.
Πανάλαφρος αφήνεσαι
και μου προσφέρεις ελαφρά ποτηρι στα χείλη.
Μόλις μια στιγμή
και γυμνή ξαπλώνω στα γυαλιά.
''Ο κόσμος αλλάζει''λες.
Δεν σε πιστεύω,αλήθεια.
Σου δείχνω ηλεκτρισμένους περαστικούς
που μπουσουλώντας αναζητούν τη δόση τους
και χωρίς φόβο γλειστρώ αθόρυβα πλάι τους.
Ο λαιμός σου ταράζεται
και αιφνής ρίχνεσαι στην πλάτη μου.
Χλωμός,με τον αγκώνα σου
πιέζεις τα κόκκαλα μου.
Να μιλήσω δεν μπορώ.
Ούτε να δω.
Οσφραίνομαι μονάχα τον ιδρώτα σου
που στάζει στα μαλλιά μου
σαν χιλιάδες ουρλιαχτά που ζητούν απελευθέρωση.
Και ξαφνικά γίνεσαι εγώ.
Πεθαίνεις ανάμεσα στα δόντια μου
και μένω χωρίς στόμα.
Με τρέφεις με λίπος
και μου εκτοξεύεις τους αστραγάλους μου.


Και σε ρωτώ γιατί να στριγκλίζεις μέσα μου μονάχα όταν σε θυμάμαι;