ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

13.10.12

έ(ρωτάς) ;

-Ατενίζω το σκοτάδι.
-Να σε πάω στο λιμάνι μου ;
-Γνωρίζω πως να χάνομαι και δίχως την αλμύρα σου.
-Να λιώσω για ΄σενα ;
-Έλα και πιάσε με από το λαιμό. Πνίξε με.
-Να σε χαϊδέψω θέλω.
Τη φωνή σου,
την τραχεία.
την μουλιασμένη από τα δάκρυα των ημερών. 
Με απαλές,μεθοδικές κινήσεις να σπαταλήσω τις ώρες μου,
αγγίζοντας τις υγρές χορδές σου.
Να πάλλονται αυτές,να σχηματίζουν οντότητες.
Ουρανούς να σχηματίζουν.
-Ουρανούς δεν έχω.Μονάχα θάλασσες και ηλιοκαμένες προβλήτες.
-Κατοίκησε με στο δάσος σου.Κάλυψε με, με το σώμα σου.
-Δεν έχω δάση.Τα χάρισα όλα.Τα πέταξα.
-Και από αναπνοές πως είσαι ;
-Μήτε από αυτές έχω.
Οι αναπνοές μου αδυνατούσαν να ταξιδέψουν
,ζήλευαν τη θάλασσα μου.
Τις αποχωρίστηκα λοιπόν.

Πλέον.Δεν μου ανήκει κανείς.



2 σχόλια:

  1. σε βρήκα τυχαία ,εντελώς τυχαία.πηγαίνοντας από μπλογκ σε μπλογκ.
    και...
    νομίζω πως μόλις ανακάλυψα ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού μου..

    καλημέρα ελία,

    φιλικά μικρή ηλιαχτίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημέρα μικρή ηλιαχτίδα,
    χαίρομαι που έπεσες τυχαία πάνω στο μπλογκ μου.. :)
    να προσέχεις αυτό το καλά κρυμμένο κομμάτι του εαυτού σου.
    να το κρατάς σφιχτά..

    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή