ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

16.10.10

όταν τελειώνει ο καφές


Το ξύλινο πάτωμα έτριξε καθώς οι πατούσες του χάραζαν με κόκκινο,το σχήμα τους.
19 Μαΐου διάβασε στο ημερολόγιο μα ο καιρός έξω έσταζε Φθινόπωρο.Ακούμπησε το παλιό φλιτζάνι του πατέρα του,δίπλα στην καφετίερα.
Ο ίδιος, έστεκε σημαδεμένος από μια ολέθρια εξαφάνιση.Το ίδιο και το χέρια του όντας αφημένα πάνω στη μηχανή.

Στο συρτάρι,βρήκε το κουτί με την εικόνα της τζοκόντας πάνω.Το άνοιξε.Με ένα κουταλάκι του γλυκού άρπαξε κόκκους μαύρης ζάχαρης.Κοφτή κουταλιά.Κοφτές ανάσες.
Αυτός δεν ήθελε περιττές θερμίδες.Περιττή ενέργεια.

Στο ψυγείο στάθηκε βουβός.Ξέχασε για μια στιγμή τι έψαχνε να βρει.Γάλα.Αρκετές σταγόνες,άσπρου,παχύρευστου υγρού,εισχώρησαν στο φλιτζάνι.

Τώρα ήταν έτοιμος.Έτοιμος για όλα.

ξέρω πως ο ήχος του καφέ με θυμίζει.Μα κρατά τόσο λίγο.



και η μοναξιά συνέχισε να στάζει από τα έπιπλα.

1 σχόλιο: